Z mojego doświadczenia pracy z dziećmi i młodzieżą oraz ich opiekunami (rodzicami, gronem pedagogicznym) pornografia jest tematem wywołującym w dorosłych najwięcej ambiwalentnych reakcji. Z jednej strony doświadczają dużego lęku związanego z bezpieczeństwem dziecka, a z drugiej najczęstszej reakcji wycofania z uwagi na przekonanie o własnym braku kompetencji dotyczącym sposobu rozmowy z dzieckiem.

Dorośli zgłaszają, że z jednej strony mając powyższe na uwadze chcą rozmawiać z młodymi na ten temat, a jednocześnie doświadczają zagubienia i nie wiedzą jak to właściwie robić. Często kończy się to reakcją zabraniającą dziecku oglądania takich treści, omijającą podstawę – czyli rozmowę o tym, czym różni się pornografia od rzeczywistej relacji i wyjaśnienia dziecku dlaczego oglądanie takich materiałów jest dla niego szkodliwe.